‘വേണ്ടത്ര ക്രൂരതയായി, ഇനി തുറക്കൂ, നിന്റെ ദയാവായ്പും കാരുണ്യവും കണ്ണീരുമെല്ലാം.’
വേണ്ടത്ര ഒഴുകിയോ നിന്റെ കണ്ണീര്‍?
ഇത്രമതിയെന്ന് നിജപ്പെടുത്തിയോ നിന്റെ ദയാവായ്പ്?
ഉവ്വ്, അത്രയും ചെയ്തു.
എന്നാലിനിയൊരു കളിയുണ്ട്, നീ നിന്നെ തന്നെ അട്ടിമറിക്കുന്നൊരു കളി! പറയട്ടെ?
കയ്യില്‍ കിട്ടിയൊരു പലഹാരം പകുത്ത് നല്‍കിയ കാലത്ത് നീ പഠിച്ച പാഠമുണ്ട്, അതങ്ങ് മറന്നേക്കൂ.
അതേത് പാഠം? ഞാന്‍ ചോദിച്ചു.
ശരിക്കും ഒരു പാഠമല്ല, ഒരുപാടുണ്ട് , അതെല്ലാം മറന്നേക്കൂ. ഇനി വേണ്ടത് നീ ഭയങ്കര ശക്തനാണെന്ന് കരുതലാണ്. നിനക്കൊരു തെറ്റാടിയുണ്ടെന്ന് കരുതൂ, നിന്റെ കാരണവന്മാര്‍ വെട്ടിപ്പിടിച്ച് കെട്ടിയ മതിലിനപ്പുറത്ത് കുറേ കുരുവികളുണ്ടെന്നും കരുതൂ. അവയിടയ്ക്കിടക്ക് നിന്റെ ഇടങ്ങളിലേക്ക് കൊത്തിപ്പറിയ്ക്കാനെത്തുന്നത് നിനക്കറിയുമെന്ന് വിചാരിക്കൂ.
‘എന്നെല്ലാം വിചാരിച്ചു’ ഞാന്‍ പറഞ്ഞു.
ഇനി ചെറുകല്ലുകള്‍ വെച്ച് ആ കുരുവികളെ ഉന്നം വെയ്ക്കൂ.
എന്തിനാടാ അവയെ കൊല്ലുന്നേ? ഒച്ച വെച്ചാല്‍ പോവില്ലേ? എന്ന് ചിലര് പറയും, കേള്‍ക്കരുത്!
എല്ലാറ്റിനേം കൊല്ലേണ്ടടാ, മതിലിനു മുകളിലൂടെ തൊടിയിലേക്കെത്തുന്നവയേ കൊന്നാല്‍ പോരേ? എന്ന് വേറെ ചിലര് പറയും, കേള്‍ക്കരുത്!!
വേണ്ടത്ര കുരുവികളെ നീ കൊന്നിട്ടില്ലെന്ന് നിനക്ക് ചിലപ്പോള്‍ തോന്നും. അപ്പോള്‍ നീ തെറ്റാടിയെ കുറ്റം തോന്നും.
എല്ലാറ്റിനേം കൊല്ല്, എല്ലാറ്റിനേം കൊല്ല്, എന്നൊരങ്കിള്‍ പറയുന്നത് കേള്‍ക്കുന്നില്ലേ?
‘ഉണ്ട്, കുറേ നേരമായിട്ടുണ്ട്’ , ഞാന്‍ വീണ്ടും പറഞ്ഞു.
ചെല്ല്, ആ അങ്കിളിന്റെ അടുത്തേക്ക് ചെല്ല്, നിനക്ക് എല്ലാ കുരുവികളെയും എക്കാലത്തും കൊല്ലാന്‍ അങ്കിള്‍ ചിലത് തരും. നീ കുരുവികളെ കൊന്നാല്‍ മാത്രം മതി, അങ്കിളിന് വേറെയൊന്നും വേണ്ട, വേറെയൊന്നും.
(നോട്: ഇതു മതിയോടോ? കുറച്ചായില്ലേ , ഗാസാ ഗാസാ എന്ന് നുരയ്ക്കുന്നത്?)
വേണ്ടത്ര ഒഴുകിയോ നിന്റെ കണ്ണീര്‍?
ഇത്രമതിയെന്ന് നിജപ്പെടുത്തിയോ നിന്റെ ദയാവായ്പ്?
ഉവ്വ്, അത്രയും ചെയ്തു.
എന്നാലിനിയൊരു കളിയുണ്ട്, നീ നിന്നെ തന്നെ അട്ടിമറിക്കുന്നൊരു കളി! പറയട്ടെ?
കയ്യില്‍ കിട്ടിയൊരു പലഹാരം പകുത്ത് നല്‍കിയ കാലത്ത് നീ പഠിച്ച പാഠമുണ്ട്, അതങ്ങ് മറന്നേക്കൂ.
അതേത് പാഠം? ഞാന്‍ ചോദിച്ചു.
ശരിക്കും ഒരു പാഠമല്ല, ഒരുപാടുണ്ട് , അതെല്ലാം മറന്നേക്കൂ. ഇനി വേണ്ടത് നീ ഭയങ്കര ശക്തനാണെന്ന് കരുതലാണ്. നിനക്കൊരു തെറ്റാടിയുണ്ടെന്ന് കരുതൂ, നിന്റെ കാരണവന്മാര്‍ വെട്ടിപ്പിടിച്ച് കെട്ടിയ മതിലിനപ്പുറത്ത് കുറേ കുരുവികളുണ്ടെന്നും കരുതൂ. അവയിടയ്ക്കിടക്ക് നിന്റെ ഇടങ്ങളിലേക്ക് കൊത്തിപ്പറിയ്ക്കാനെത്തുന്നത് നിനക്കറിയുമെന്ന് വിചാരിക്കൂ.
‘എന്നെല്ലാം വിചാരിച്ചു’ ഞാന്‍ പറഞ്ഞു.
ഇനി ചെറുകല്ലുകള്‍ വെച്ച് ആ കുരുവികളെ ഉന്നം വെയ്ക്കൂ.
എന്തിനാടാ അവയെ കൊല്ലുന്നേ? ഒച്ച വെച്ചാല്‍ പോവില്ലേ? എന്ന് ചിലര് പറയും, കേള്‍ക്കരുത്!
എല്ലാറ്റിനേം കൊല്ലേണ്ടടാ, മതിലിനു മുകളിലൂടെ തൊടിയിലേക്കെത്തുന്നവയേ കൊന്നാല്‍ പോരേ? എന്ന് വേറെ ചിലര് പറയും, കേള്‍ക്കരുത്!!
വേണ്ടത്ര കുരുവികളെ നീ കൊന്നിട്ടില്ലെന്ന് നിനക്ക് ചിലപ്പോള്‍ തോന്നും. അപ്പോള്‍ നീ തെറ്റാടിയെ കുറ്റം തോന്നും.
എല്ലാറ്റിനേം കൊല്ല്, എല്ലാറ്റിനേം കൊല്ല്, എന്നൊരങ്കിള്‍ പറയുന്നത് കേള്‍ക്കുന്നില്ലേ?
‘ഉണ്ട്, കുറേ നേരമായിട്ടുണ്ട്’ , ഞാന്‍ വീണ്ടും പറഞ്ഞു.
ചെല്ല്, ആ അങ്കിളിന്റെ അടുത്തേക്ക് ചെല്ല്, നിനക്ക് എല്ലാ കുരുവികളെയും എക്കാലത്തും കൊല്ലാന്‍ അങ്കിള്‍ ചിലത് തരും. നീ കുരുവികളെ കൊന്നാല്‍ മാത്രം മതി, അങ്കിളിന് വേറെയൊന്നും വേണ്ട, വേറെയൊന്നും.
(നോട്: ഇതു മതിയോടോ? കുറച്ചായില്ലേ , ഗാസാ ഗാസാ എന്ന് നുരയ്ക്കുന്നത്?)
അഭിപ്രായങ്ങള്‍
നന്നായിരിക്കുന്നു പോസ്റ്റ്.
ന്തായാലും തെറ്റാടി ഉശിരന്‍ ആണു.
ഒറ്റ വെടിക്ക് എത്ര കുരുവികളേയാ കിട്ടുന്നേ...!