തകര്‍ന്നടിഞ്ഞ ഒരു വെള്ളിയാഴ്ചയായിരുന്നു ഇന്നലെ.
പകല്‍ മുഴുവന്‍ നീണ്ട യാത്ര..അബുദാബിയില്‍ വെച്ചിട്ടു പോന്ന പുസ്തകങ്ങളും വസ്ത്രങ്ങളും തിരിച്ചെടുക്കുവാന്‍ പറയാന്‍ തുടങ്ങിയിട്ട്‌ ദിവസങ്ങള്‍ ഒരു പാടായിരിക്കുന്നു.പഴയ സുഹൃത്തുകള്‍ ഫ്ലാറ്റ്‌ മാറുവാന്‍ തീരുമാനിച്ചിരിക്കുന്നു. ഈ യാത്ര മാറ്റിവെക്കുവാന്‍ വയ്യ.ആറു മാസം മുന്‍പ്‌ വരെ അവിടെയായിരുന്നു പൊറുതി.കൊടും ചൂടില്‍ നല്ലൊരു വ്യാഴാഴ്ച തന്നെ പുറപ്പെട്ടു. വലിയ ദൂരം ഇല്ല അബൂദാബിയിലേക്ക്‌.. പക്ഷെ, പുറപ്പെട്ട്‌ ഇറങ്ങുവാന്‍ വലിയ ബുദ്ധിമുട്ടാണെനിക്ക്‌.. ഇരുനൂറു കിലോമീറ്റര്‍ അടുത്തിരിക്കുന്നവന്റെ നാറ്റവും സഹിച്ച്‌ വേണം പോകാന്‍..
സുഹൃത്തുക്കളെ മുഴുവന്‍ വിളിച്ച്‌ ഒന്നിളക്കി നോക്കി, ആര്‍ക്കും കൂട്ട്‌ വരാന്‍ വയ്യ. വേനലിന്റെ ശാപം..
ആകെ ഒരു ലാഭമെന്നത്‌ ഒരു കൂട്ടുകാരന്‍ നാട്ടിലേക്ക്‌ പോകുന്നു അവന്റെ കൈയില്‍ വീട്ടിലേക്ക്‌ കത്ത്‌ കൊടുത്ത്‌ വിടാം.
കുറെ നാളായി കത്ത്‌ എഴുതാന്‍ ആവശ്യപെടുന്നു..ഫൊട്ടൊ ആവശ്യപ്പെട്ട്‌ തുടങ്ങിയിട്ടും കുറച്ചായി.. ഫോട്ടോയുടെ കാര്യം അവിടെ നില്‍ക്കട്ടെ, കത്ത്‌ അവിടെ ചെന്നിട്ട്‌ എഴുതാമെന്ന് കരുതി പുറപ്പെട്ടു. കത്ത്‌ എഴുതുമ്പോള്‍ നാലഞ്ച്‌ പുറം എഴുതണം എങ്കിലേ വീട്ടുകാരുടെ മനം നിറയൂ. അനിയത്തി കളിയാക്കും, നിന്റെ കഥ, വായിച്ചിട്ട്‌ തീരുന്നില്ലെന്ന്..
എഴുതുവാന്‍ മടിയാണു. എഴുതി തുടങ്ങിയാല്‍ നിര്‍ത്തുവാനും.. രാവിലെ തുടങ്ങി
വൈകീട്ട്‌ ജോലി അവസാനിക്കുന്നത്‌ വരെയുള്ള വിഷയങ്ങള്‍ പൊതുവിലും വിശ്രമസമയം ചെലവിടുന്നതിനെ പറ്റി വിശേഷിച്ചും വിസ്തരിച്ച്‌ എഴുതണം.അത്‌ എന്റെ പിതാശ്രീയുടെ ഒരു നിര്‍ബന്ധമാണു.വ്യായാമം, വസ്ത്രധാരണം, വസ്ത്രത്തിന്റെ നിറം തുടങ്ങിയ കാര്യങ്ങള്‍ തീര്‍ച്ചയായും എഴുതണം. അല്ലെങ്കില്‍ ചോദ്യം വരും..എന്നോടല്ല..പുള്ളി ഏെര്‍പ്പാടാക്കിയ ചില ചാരന്മാര്‍ ഉണ്ടിവിടെ, ദുബായില്‍..
പിതാശ്രീക്ക്‌ നന്നായി അറിയാം മൂത്ത സന്തതിയുടെ ലീലാവിലാസങ്ങള്‍!!!.അതാണു ഒരു ചാരകണ്ണ്‍ എന്റെ പിറകെ സൃഷ്ടിച്ചിരിക്കുന്നത്‌.കൈവിട്ട്‌ കളയാന്‍ വയ്യ ദൂരെയാണെങ്കിലും പയ്യനെ എന്നാണു.. ചാരന്മാര്‍ ആരൊക്കെയാണെന്നും അവര്‍ എവിടെയൊക്കെ ഉണ്ടാകുമെന്നും എനിക്ക് കൃത്യമായും അറിയാം എന്നിടത്താണു എന്റെ ഉപ്പ(പിതാശ്രീ) പരാജയപ്പെടുന്നത്‌.പൂക്കുറ്റിയായി(മദ്യപിച്ച്‌ വഴിയില്‍ കിടക്കുന്നതിന്റെ നാട്ടുഭാഷ)കിടക്കുന്നത്‌ കണ്ടതിന്റെ മുപ്പതാം ദിവസം എന്നെ അറേബ്യായിലേക്ക്‌ നാടുകടത്തി. നാട്‌ വിടുന്നതിന്ന് മുന്‍പ്‌ ഒരു തീരുമാനവുമെടുത്തു, ഇനി മദ്യപാനമില്ല- അതു തെറ്റാണു, സങ്കടമാണു, വാതിലിനു പിറകില്‍ നിസ്സഹായയായി നില്‍ക്കുന്ന ഉമ്മയുടെ കണ്ണുനീരാണു,വേര്‍പ്പാടിലേക്ക്‌ നയിക്കുന്ന, വിരഹത്തിലേക്ക്‌ നയിക്കുന്ന പ്രണയിതാവിന്റെ ചങ്കെരിക്കുന്ന ദു:ഖത്തിന്റെ ആഴക്കടലാണു..ശ്രീമാന്‍ മോഹന്‍ലാല്‍ പറഞ്ഞതു പോലെ ഇന്നും തുടരുന്നു
എന്ന് തീരുമെന്ന് അറിയാത്ത ഈ പ്രവാസ പ്രവാഹം...
പകല്‍ മുഴുവന്‍ നീണ്ട യാത്ര..അബുദാബിയില്‍ വെച്ചിട്ടു പോന്ന പുസ്തകങ്ങളും വസ്ത്രങ്ങളും തിരിച്ചെടുക്കുവാന്‍ പറയാന്‍ തുടങ്ങിയിട്ട്‌ ദിവസങ്ങള്‍ ഒരു പാടായിരിക്കുന്നു.പഴയ സുഹൃത്തുകള്‍ ഫ്ലാറ്റ്‌ മാറുവാന്‍ തീരുമാനിച്ചിരിക്കുന്നു. ഈ യാത്ര മാറ്റിവെക്കുവാന്‍ വയ്യ.ആറു മാസം മുന്‍പ്‌ വരെ അവിടെയായിരുന്നു പൊറുതി.കൊടും ചൂടില്‍ നല്ലൊരു വ്യാഴാഴ്ച തന്നെ പുറപ്പെട്ടു. വലിയ ദൂരം ഇല്ല അബൂദാബിയിലേക്ക്‌.. പക്ഷെ, പുറപ്പെട്ട്‌ ഇറങ്ങുവാന്‍ വലിയ ബുദ്ധിമുട്ടാണെനിക്ക്‌.. ഇരുനൂറു കിലോമീറ്റര്‍ അടുത്തിരിക്കുന്നവന്റെ നാറ്റവും സഹിച്ച്‌ വേണം പോകാന്‍..
സുഹൃത്തുക്കളെ മുഴുവന്‍ വിളിച്ച്‌ ഒന്നിളക്കി നോക്കി, ആര്‍ക്കും കൂട്ട്‌ വരാന്‍ വയ്യ. വേനലിന്റെ ശാപം..
ആകെ ഒരു ലാഭമെന്നത്‌ ഒരു കൂട്ടുകാരന്‍ നാട്ടിലേക്ക്‌ പോകുന്നു അവന്റെ കൈയില്‍ വീട്ടിലേക്ക്‌ കത്ത്‌ കൊടുത്ത്‌ വിടാം.
കുറെ നാളായി കത്ത്‌ എഴുതാന്‍ ആവശ്യപെടുന്നു..ഫൊട്ടൊ ആവശ്യപ്പെട്ട്‌ തുടങ്ങിയിട്ടും കുറച്ചായി.. ഫോട്ടോയുടെ കാര്യം അവിടെ നില്‍ക്കട്ടെ, കത്ത്‌ അവിടെ ചെന്നിട്ട്‌ എഴുതാമെന്ന് കരുതി പുറപ്പെട്ടു. കത്ത്‌ എഴുതുമ്പോള്‍ നാലഞ്ച്‌ പുറം എഴുതണം എങ്കിലേ വീട്ടുകാരുടെ മനം നിറയൂ. അനിയത്തി കളിയാക്കും, നിന്റെ കഥ, വായിച്ചിട്ട്‌ തീരുന്നില്ലെന്ന്..
എഴുതുവാന്‍ മടിയാണു. എഴുതി തുടങ്ങിയാല്‍ നിര്‍ത്തുവാനും.. രാവിലെ തുടങ്ങി
വൈകീട്ട്‌ ജോലി അവസാനിക്കുന്നത്‌ വരെയുള്ള വിഷയങ്ങള്‍ പൊതുവിലും വിശ്രമസമയം ചെലവിടുന്നതിനെ പറ്റി വിശേഷിച്ചും വിസ്തരിച്ച്‌ എഴുതണം.അത്‌ എന്റെ പിതാശ്രീയുടെ ഒരു നിര്‍ബന്ധമാണു.വ്യായാമം, വസ്ത്രധാരണം, വസ്ത്രത്തിന്റെ നിറം തുടങ്ങിയ കാര്യങ്ങള്‍ തീര്‍ച്ചയായും എഴുതണം. അല്ലെങ്കില്‍ ചോദ്യം വരും..എന്നോടല്ല..പുള്ളി ഏെര്‍പ്പാടാക്കിയ ചില ചാരന്മാര്‍ ഉണ്ടിവിടെ, ദുബായില്‍..
പിതാശ്രീക്ക്‌ നന്നായി അറിയാം മൂത്ത സന്തതിയുടെ ലീലാവിലാസങ്ങള്‍!!!.അതാണു ഒരു ചാരകണ്ണ്‍ എന്റെ പിറകെ സൃഷ്ടിച്ചിരിക്കുന്നത്‌.കൈവിട്ട്‌ കളയാന്‍ വയ്യ ദൂരെയാണെങ്കിലും പയ്യനെ എന്നാണു.. ചാരന്മാര്‍ ആരൊക്കെയാണെന്നും അവര്‍ എവിടെയൊക്കെ ഉണ്ടാകുമെന്നും എനിക്ക് കൃത്യമായും അറിയാം എന്നിടത്താണു എന്റെ ഉപ്പ(പിതാശ്രീ) പരാജയപ്പെടുന്നത്‌.പൂക്കുറ്റിയായി(മദ്യപിച്ച്‌ വഴിയില്‍ കിടക്കുന്നതിന്റെ നാട്ടുഭാഷ)കിടക്കുന്നത്‌ കണ്ടതിന്റെ മുപ്പതാം ദിവസം എന്നെ അറേബ്യായിലേക്ക്‌ നാടുകടത്തി. നാട്‌ വിടുന്നതിന്ന് മുന്‍പ്‌ ഒരു തീരുമാനവുമെടുത്തു, ഇനി മദ്യപാനമില്ല- അതു തെറ്റാണു, സങ്കടമാണു, വാതിലിനു പിറകില്‍ നിസ്സഹായയായി നില്‍ക്കുന്ന ഉമ്മയുടെ കണ്ണുനീരാണു,വേര്‍പ്പാടിലേക്ക്‌ നയിക്കുന്ന, വിരഹത്തിലേക്ക്‌ നയിക്കുന്ന പ്രണയിതാവിന്റെ ചങ്കെരിക്കുന്ന ദു:ഖത്തിന്റെ ആഴക്കടലാണു..ശ്രീമാന്‍ മോഹന്‍ലാല്‍ പറഞ്ഞതു പോലെ ഇന്നും തുടരുന്നു
എന്ന് തീരുമെന്ന് അറിയാത്ത ഈ പ്രവാസ പ്രവാഹം...
അഭിപ്രായങ്ങള്‍
കൊള്ളാം ഇബ്രു... നന്നായി! ഞാനും ഇന്നലെ അബുദാബിയില്‍ പോയിരുന്നു. ഉം അല്‍ കുവൈനില്‍ ആണ്‌ ചൂട്‌ കൂടുതല്‍ എന്ന് എനിക്ക് മനസ്സിലായി!
എന്നിട്ടബുദാബിയില്‍ ഇബ്രു പോയോ?
ഞങ്ങളെയും റൂമില്‍ത്തന്നെയാണോ ഇപ്പോ ഇരുത്തിയിരിക്കുന്നത്? എവിടെയാണ്‌ വായനക്കാര്‍ ഇപ്പോള്‍ ?
അതെ അതു തന്നെ ആയിരുന്നു എഴുതണമെന്ന് വിചാരിച്ചത്‌.
പിന്നെ മോഹന്‍ലാലിനെ കൊണ്ട്‌ എന്റെ ഡയലോഗ്‌ പറയിപ്പിച്ചതാണു...
പ്രിയ അനില്‍,
അബൂദാബിയില്‍ പോയി,തിരിച്ച്‌ വന്നു,ചില ആളുകളുടെ മനസ്സിലിരിപ്പിനെ പറ്റി എഴുതാനാണു വിചാരിച്ചിരുന്നത്‌. പക്ഷേ, അഞ്ചു മണിയായപ്പോള്‍ കമ്പനി ഡ്രൈവര്‍ വന്ന് തിരക്കു കൂട്ടി. അതാണു വായനക്കാരെ പാതിവഴിയില്‍ ഇട്ടേച്ച്‌ പോയത്‌.
-ക്ഷമിക്കുക-
ശ്രീ പെരിങ്ങോടരെ,
എന്റെ ബ്ലോഗ് വായിക്കുവാന്‍ സമയം കണ്ടെത്തിയതില്‍ വളരെ അധികം സന്തോഷിക്കുന്നു.
ഇബ്രാഹിം മുഹമ്മദ്‌ എന്നാണു എന്റെ പേരു. കുട്ടിയാണു വീട്ടുകാര്‍ക്ക്‌, പക്ഷേ പേരിന്റെ കൂടെയില്ല, എനിക്കത്‌ ഇഷ്ടവുമല്ല..
-ഇബ്രു-
thala kaanichathil nandi..
absolutely not at all